بررسی میزان اثربخشی معنادرمانی در سلامت روان مادران دارای کودکان استثنایی

هدف: پژوهش حاضر به بررسی تأثیر معنادرمانی فرانکل در سلامت روان مادران دارای کودکان استثنایی پرداخته است. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با گروه های ناهمسان و پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه مورد مطالعه پژوهش را، مادران دارای فرزند استثنایی شهر تهران تشکیل می داد. نمونه گیری به صورت داوطلبانه صورت گرفت؛ سپس ۲۳ نفر نمونه گیری شده، به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه تحت آموزش های معنادرمانی قرار گرفت درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. ابزار این پژوهش مصاحبهٔ ساختاریافته و آزمون سلامت عمومی (ghq) بوده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان سلامت روان مادران در مرحله قبل از مداخله و بعد از مداخله اختلاف معناداری داشته است (۰٫۰۰۱>p). همچنین بین گروه مداخله و گروه شاهد، اختلاف معنادار بود (۰٫۰۰۱>p). نتیجه گیری: شرکت در جلسات معنادرمانی منجر به ارتقای سطح سلامت روان در گروه آزمایش شده است. اما این نتیجه در مورد گروه گواه به دست نیامد.